Gemeente van Christus

Openbaringen les 8

We zijn deel 2 (vanaf hoofdstuk 12) begonnen met het beeld van de vrouw en de draak en hoe de draak in de hemel werd overwonnen. Daarna probeerde de draak vruchteloos het kind te vervolgen en werd daarom toornig op de vrouw. Het besloot oorlog te voeren tegen haar nageslacht. Hiervoor gebruikte zij het beest uit de zee en het beest uit de aarde. Deze laatste oefent zijn macht uit voor de ogen van het beest uit de zee. We zagen dat beide beesten werktuigen van satan zijn met welke hij God probeert te imiteren.

Het Lam en Zijn vrijgekochten (14:1-5)

Johannes zag het Lam op de berg Sion staan en met Hem 144.000, op wiens voorhoofden Zijn Naam en de Naam van Zijn Vader geschreven stonden. Hij hoorde een stem uit de hemel als de stem van vele wateren en zware donder. De stem die hij hoorde was als van citerspelers die op hun citers spelen; en zij zongen een nieuw gezang voor de troon en voor de vier dieren en de oudsten. Niemand kon het gezang leren dan de honderdvierenveertigduizend, de losgekochten van de aarde. Dezen zijn het die zich niet met vrouwen hebben bevlekt, want zij zijn maagdelijk. Dezen zijn het die het Lam volgen waar Hij ook heengaat. Dezen zijn gekocht uit de mensen als eerstelingen voor God en het Lam. In hun mond is geen leugen gevonden, ze zijn onberispelijk.

In Openbaring 7:1-8 zagen we dat God zijn knechten eerst liet verzegelen voordat Hij schade liet toebrengen aan de aarde. Zij waren dus op de aarde. Nu wordt ons een beeld gegeven dat Jezus met 144.000 op de berg Sion staat. De berg Sion staat in het Nieuwe Testament symbool voor het hemelse Jeruzalem (Hebreeën 12:22-23!), zij zijn gekocht en betaald met Jezus’ bloed (vgl Openbaring 5:9). Sion is in het OT de stad van David , Jeruzalem (vgl 2 Samuel 5:7 ). Later stond deze stad symbool voor een plaats van toevlucht en kracht omdat Gods huis er was gebouwd (Psalm 9:12; 20:2-3; 48:2-3). Dit beeld zien we in deze les ook terugkomen, nl de tempel Gods in de hemel (zie 3:12; 14:15; 15:5-8). Wanneer we aan de messiaanse profetieën denken, dan is Zion de plaats vanwaar de Messias zou regeren (Psalm 2:6; 110:2; Zacharia 9:9; Micha 4:2,7; Jesaja 2:3; 35:10). Het Nieuwe Testament geeft weer hoe deze profetieën hun vervulling kennen in Christus (Matteus 21:4-5; Johannes 12:15-16; Romeinen 9:33; 1 Petrus 2:6). Jezus zit nu op de troon van David (Handelingen 2:29-36). Het burgerschap van christenen is in de hemel (Filippenzen 3:20), dat is de stad waarop zij hopen om er te komen wanneer ze sterven (Hebreeën 13:14)

De 144.000 zijn dus ondertussen vrijgekocht van de aarde. Dat betekent dus dat zij hun broeders en zusters zijn nagevolgd die in hoofdstuk 6:10-11 onder het altaar zaten. Dezen vroegen toen aan God wanneer hun bloed zou worden gewroken. Hun werd toen gezegd dat ze nog een korte tijd moesten wachten omdat er eerst nog dienstknechten zouden worden gedood zoals zij.

De vrijgekochten van de aarde zijn zij die het Lam overal volgen, ze zijn gekocht uit de mensen als eerstelingen voor God (Galaten 2:20; Romeinen 12:1-2). Zij zijn trouw gebleven aan God door niet mee te doen aan de afgoderij en leugensprekerij (Efeziërs 5:27). Zij hebben hun geloof maagdelijk bewaard tot de dood! Dit zijn de kenmerken van een trouw christen (vgl 2 Korintiërs 11:2-3; Openbaring 2:9-11; 1 Johannes 1:7). Zij zingen een nieuw lied en zijn bij God, zij zijn speciaal!

De aankondiging van het oordeel (14:6-13)

Johannes zag een andere engel vliegen in het midden van de hemel. Hij had een eeuwig evangelie, om dat te verkondigen aan hen die op de aarde gezeten zijn en aan alle volk en stam en taal en natie. Hij zei met luide stem: “Vreest God en geeft Hem eer, waNieuwe Testament de ure van zijn oordeel is gekomen, en aanbidt Hem, die de hemel en de aarde en de zee en de waterbronnen gemaakt heeft” 14:7. Een andere, tweede engel, volgde zeggende: “Gevallen, gevallen is het grote Babylon, dat van de wijn van de hartstocht zijner hoererij al de volkeren heeft doen drinken” 14:8. Een andere derde engel volgde hen, zeggende met luide stem: “Indien iemand het beest en zijn beeld aanbidt en het merkteken op zijn voorhoofd of op zijn hand oNieuwe Testamentvangt, die zal ook drinken van de wijn van Gods gramschap, die ongemengd is toebereid in de beker van zijn toorn; en hij zal gepijnigd worden met vuur en zwavel ten aanschouwen van de heilige engelen en van het Lam. En de rook van hun pijniging stijgt op in alle eeuwigheden, en zij hebben geen rust, dag en nacht, die het beest en zijn beeld aanbidden, en al wie het merkteken van zijn naam oNieuwe Testamentvangt. Hier blijkt de volharding der heiligen, die de geboden Gods en het geloof in Jezus bewaren” 14:9-12. Hierna hoorde Johannes een stem uit de hemel zeggen: “Schrijf, zalig de doden, die in de Here sterven, van nu aan. Ja, zegt de Geest, dat zij rusten van hun moeiten, waNieuwe Testament hun werken volgen hen na” 14:13.

De eerste engel kondigt het evangelie aan dat de tijd voor Gods oordeel is gekomen en roept op om Hem te aanbidden (vgl Romeinen 1:16-17). De tweede engel kondigt aan dat het grote Babylon is gevallen. Zij maakte de volkeren dronken met de hartstocht van haar hoererij. Hoewel we Babylon nog niet zijn tegengekomen in het verhaal wordt het hier geïntroduceerd en we worden al direct verteld dat het gevallen is (vgl Romeinen 4:13,17; Genesis 17:5 – Abram werd tot een vader van vele volken gemaakt nog voordat hij kinderen had). Babel is in het Oude Testament de stad vanwaar de verdrukking van Gods volk kwam (vgl Jesaja 21:9).

De derde engel waarschuwt hen die op aarde wonen en die het beest en zijn beeld aanbidden, dat zij ook zullen drinken van de wijn van Gods gramschap (vgl Romeinen 1:18-31; Psalm 75:9; Jeremia 25:15-38; Jesaja 51:17). Zij zullen worden gepijnigd met vuur en zwavel ten aanschouwen van het Lam en de engelen (vgl Genesis 19:28; Lukas 17:29). De rook van hun pijniging stijgt eeuwig op, ze kennen geen rust. Er is dus een eeuwig oordeel dat erger is dan de dood (Matteus 10:28; Hebreeën 10:26-31; Lukas 16:19-31; Matteus 22:13; 25:30,41,46; Markus 9:43-48). Daar tegenover staat de volharding van de heiligen, nl zij die Gods geboden en het geloof in Jezus bewaren. Johannes moest daarom opschrijven dat de doden die vanaf dan in Jezus sterven, zalig zijn. Zij kunnen dan rusten van hun moeiten omdat hun werken hun navolgen (Markus 10:29-30; 2 Petrus 1:5-11). Er zouden dus nog mensen worden toegevoegd aan de 144.000, aan hen die een nieuw lied zingen op de berg Sion omdat ze zijn losgekocht van de aarde.

De oogst (14:14-20)

“En ik zag en zie, een witte wolk, en op de wolk iemand gezeten als eens mensen zoon met een gouden kroon op zijn hoofd en een scherpe sikkel in zijn hand” 14:14. Een andere engel kwam uit de tempel en riep met een luide stem tot Hem die op de wolk zat: zend uw sikkel uit en maai, want de ure om te maaien is gekomen omdat de oogst der aarde helemaal rijp is geworden. En Hij die op de wolk zat, zond zijn sikkel uit op de aarde en de aarde werd gemaaid. Een andere engel kwam ook met een scherpe sikkel uit de tempel die in de hemel is. Een andere engel kwam uit het altaar en had de macht over het vuur. Hij riep met luide stem tot hem die de scherpe sikkel had: zend uw scherpe sikkel uit en oogst de trossen van de wijngaard der aarde want zijn druiven zijn rijp. De engel wierp zijn sikkel op de aarde en oogstte haar wijngaard en wierp het in de grote persbak van Gods gramschap. De persbak werd buiten de stad getreden, en er kwam bloed uit de persbak tot aan de tomen van de paarden, zestienhonderd stadiën ver.

Het oordeel van de mensenzoon komt omdat de oogst van de aarde helemaal rijp is geworden. In de 2^de les zagen we reeds in hoofdstuk 1:7 dat het beeld van Jezus komende op de wolken een oordeel Gods weergeeft. In diezelfde les zagen we ook hoe Jezus als een mensenzoon werd beschreven. Nu wordt het beeld van Jezus op de wolken gebruikt om het oordeel over het beest en hen die het aanbidden, weer te geven. De val van het beest en haar dienaren wordt weergegeven als het oogsten van druiven met een sikkel die vervolgens worden uitgeperst in de wijnpers van Gods gramschap.

Het lied van de overwinnaars (15:1-4)

Johannes zag een ander groot teken in de hemel, groot en wonderbaar: zeven engelen die de zeven laatste plagen hadden, want daarmee is de gramschap Gods voleindigd. Hij zag iets als een zee van glas gemengd met vuur, en de overwinnaars van het beest en zijn beeld en het getal van zijn naam, staande aan de glazen zee met citers van God. Zij zingen het lied van Mozes, de knecht Gods en het lied van het Lam zeggende: “Groot en wonderbaar zijn uw werken, Here God, Almachtige; rechtvaardig en waarachtig zijn uw wegen, Gij, Koning der volkeren! Wie zou niet vrezen, Here, en uw naam niet verheerlijken? Immers, Gij alleen zijt heilig. Want alle volken zullen komen en zullen voor U nedervallen in aanbidding, omdat uw gerichten openbaar zijn geworden” 15:3-4.

Johannes ziet hen die het beest hebben overwonnen. Het beest heeft hen gedood maar zij hebben overwonnen! Zij hebben veel moeten lijden op aarde omdat ze Jezus lief hebben gehad tot de dood. Ja ze zijn zelfs een vreselijke dood moeten sterven (Matteus 3:12; 9:37-38; Johannes 4:35-38). Maar nu zingen zij in de hemel een overwinningslied. God had gelijk! God heeft het laatste woord in alle dingen!

De zeven schalen van Gods gramschap (15:5-8)

Daarna zag Johannes dat de tempel van de tent der getuigenis in de hemel openging. De zeven engelen die de zeven plagen hadden, kwamen uit de tempel bekleed met rein en blinkend linnen en de borst omgord met een gouden gordel. Eén van de vier dieren gaf aan de zeven engelen zeven gouden schalen, vol met de gramschap Gods die leeft tot in alle eeuwigheden. En de tempel werd vervuld met rook vanwege Gods heerlijkheid en vanwege Zijn kracht. Niemand kon de tempel binnengaan voordat de zeven plagen van de zeven engelen voleindigd waren.

Wanneer de maat van de ongerechtigheid vol is, komt de tijd voor Gods gramschap (vgl Genesis 15:16; Deuteronomium 9:4-5). Dit oordeel wordt in het Oude Testament weergegeven door een wijnoogst (Joel 3:13; Jesaja 63:1-6; Jeremia 51:33).