Gemeente van Christus

Ik draag de littekenen van Jezus in mijn lichaam

“Overigens valle niemand mij lastig, want ik draag de littekenen van Jezus in mijn lichaam” Galaten 6:17. In de slotwoorden van zijn brief aan de Galaten zegt Paulus dat hij de littekenen van Jezus in zijn lichaam draagt. In het Oude Testament werden de Joden verboden om insnijdingen in hun lichaam te maken en tekeningen in huid te laten prikken (Leviticus 19:28). Mensen denken soms dat ze allerlei tattoo’s op hun lichaam moeten zetten, of dat ze allerlei religieuze tekenen moeten dragen. Paulus had dat allemaal niet nodig. Hij droeg ook tekenen, maar dat waren tekenen die waren achtergebleven op zijn lichaam door vervolging en verdrukking. Paulus had deze littekenen ontvangen doordat hij vervolgd werd om de naam van Jezus. De wonden op zijn lichaam waren een bewijs dat hij Christus toebehoorde. Dat hij een trouwe slaaf en dienaar van Christus was. In het bijzonder kende Paulus vervolging omdat hij de besnijdenis niet meer predikte (Galaten 5:11). De gelovigen in Galatië die twijfelden aan wat hij leerde over de besnijdenis, moesten hem niet meer lastig vallen. Ze moesten kijken naar zijn littekens en dan zouden ze het weten. Dan zouden ze weten waar de littekens vandaan kwamen en wie de littekens hadden toegebracht.

De littekens op Paulus’ lichaam

Hoewel Paulus geroepen werd als een apostel voor de heidenen (Romeinen 15:16; Galaten 2:8), zien we dat hij altijd eerst tot de Joden predikte als de gelegenheid het toeliet. Wanneer hij een stad binnenkwam, ging hij naar de synagoge (Handelingen 9:20; 13:5,14; 14:1; 17:1-2,10,17; 18:4; 19:8). “En Paulus ging, zoals hij gewoon was, daar binnen en behandelde drie sabbatten achtereen met hen gedeelten uit de Schriften, door aanhalingen uitleggende, dat de Christus moest lijden en opstaan uit de doden, en dat deze de Christus is, die Jezus, die ik zeide hij u predik” Handelingen 17:1-2. Soms werd hij door de Joden behandeld als een verrader van het Jodendom omdat hij leerde dat Jezus de Christus is, ze waren afgunstig dat Paulus’ woorden werden aanhoord en door sommigen werden geloofd (Handelingen 13:45,50; 17:5). Men sprak kwaad van Paulus (Handelingen 19:9). Hij kreeg regelmatig zweepslagen van de Joden (2 Korintiërs 11:24). Doordat hij aanhoudend bleef prediken aan de Joden, zochten de Joden gelegenheden om hem te doden en te geselen (Handelingen 9:23; 22:23-25). Paulus vertelt zelf over wat hij heeft meegemaakt “driemaal ben ik met de roede gegeseld, eens ben ik gestenigd, driemaal heb ik schipbreuk geleden, een etmaal heb ik doorgebracht in volle zee; telkens op reis, in gevaar door rivieren, in gevaar door rovers, in gevaar door volksgenoten, in gevaar door heidenen, in gevaar in de stad, in gevaar in de woestijn, in gevaar op zee, in gevaar onder valse broeders; in moeite en inspanning, tal van nachten zonder slaap, in honger en dorst, tal van dagen zonder eten, in koude en naaktheid” 2 Korintiërs 11:25-26.

Paulus’ strijd met hen die zich uiterlijk goed wilden voordoen

“Allen, die zich uiterlijk goed willen voordoen, trachten u te dwingen tot de besnijdenis, alleen om niet vervolgd te worden ter wille van het kruis van Christus Jezus. Want zij, die zich laten besnijden, houden zelf niet eens de wet, doch zij willen, dat gij u laat besnijden, opdat zij op uw vlees roem kunnen dragen.” Galaten 6:12-13.

Paulus had niet alleen een probleem met wat de Judeërs de gelovigen onder de Galaten wilden opdringen, namelijk om hen onder de wet van Mozes plaatsen (Galaten 4:21). Paulus had ook een probleem met hun motivatie. Ze probeerde de heidenen die zich tot Christus hadden gekeerd, te overhalen om zich te besnijden, omdat ze zich uiterlijk goed wilden voordoen.

Ze waren egoïstisch, ze deden dit niet omdat het Gode welgevallig was, maar omdat ze zelf niet wilden vervolgd worden ter wille van het kruis van Christus. Ze deden het dus ook niet omdat ze geloofden dat het goed was voor de Galaten om de wet na te volgen. Ze waren ook hypocriet, want hoewel zij anderen probeerden te overhalen om zich te besnijden en de wet van Mozes na te volgen, hielden ze zich zelf niet eens aan Mozes’ wet. Ze zochten de eer van mensen. Door de heidenen te overtuigen om zich te laten besnijden, konden zij naar de Joden gaan die het christendom zwaar vervolgden en zeggen dat zij hen hadden kunnen overtuigen om zich te besnijden en de wet na te volgen. De vervolging van de Joden tegen het christendom was niet mals. We kunnen daarom ook begrijpen waarom Joodse christenen er een voordeel in zagen om de heidenen tot de wet van Mozes te bekeren. Het zou hen veel leed en verdriet besparen.

Ook Petrus en de anderen maakten zich schuldig aan hypocrisie

Toen Paulus zag wat Petrus deed, verzette hij zich openlijk tegen hem omdat het ongelijk aan zijn kant was (Galaten 2:11). “Want voordat sommigen uit de kring van Jakobus gekomen waren, at hij met de heidenen aan een tafel, maar toen zij kwamen, trok hij zich terug en zonderde zich af uit vrees voor de besnedenen. En ook de overige Joden huichelden met hem mede, zodat zelfs Barnabas zich liet medeslepen door hun huichelarij. Maar toen ik zag, dat zij niet de rechte weg bewandelden naar de waarheid van het evangelie, zeide ik tot Kefas ten aanhoren van allen: Indien gij, die een Jood zijt, naar heidens en niet naar Joods gebruik leeft, hoe kunt gij dan de heidenen dwingen zich als Joden te gedragen?” Galaten 2:12-14.

De situatie was als volgt. Voordat sommige gelovigen uit de kring van Jakobus waren gekomen, at Petrus gewoon met de heidenen aan tafel. Maar toen de Joodse christenen uit de kring van Jakobus kwamen, trok Petrus zich terug uit vrees voor de besnedenen. Wat zouden zij wel niet van hem denken? Wat zouden zij wel niet van hem zeggen als ze zagen dat hij met heidenen at. Petrus wist anders zeer goed wat God daarover te zeggen had. God had hem duidelijk gemaakt dat de heidenen door de Joden moesten worden aanvaard (Handelingen 10:1-47). Bij God is er immers geen aanneming des persoons, want God had hem duidelijk gemaakt bij Cornelius dat hij niemand onheilig of onrein mag noemen. Zo zei Petrus tegen Cornelius “Gij weet, hoe het een Jood verboden is zich te voegen bij of te gaan tot een niet-jood; doch mij heeft God doen zien, dat ik niemand onheilig of onrein mag noemen” Handelingen 10:28. Meer nog, ook de Joden in Jeruzalem erkenden dat de heidenen bekering ten leven was geschonken door God, nadat Petrus hen over de gebeurtenissen had verteld (Handelingen 11:1-18).

Toch liet Petrus zich leiden door vrees voor de Joden die daar niet mee akkoord gingen. Vrees is een slechte raadgever! De slechte invloed van Petrus was zo groot dat ook de andere Joden en zelfs Barnabas (Paulus medewerker) zich liet meeslepen door hun huichelarij. Maar ook de heidenen in Galatië werden door Petrus voorbeeld gedwongen om plots naar Joods en niet naar heidens gebruik te leven.

Wat deed Paulus toen hij deze hypocrisie zag? Toen Paulus zag dat zij niet de rechte weg van het evangelie bewandelden naar de waarheid van het evangelie, berispte hij Kefas (Petrus) ten aanhoren van allen. Hij stelde hem de vraag hoe hij, een Jood, naar heidens gebruik kon leven door eerst met de heidenen om te gaan, om hen daarna te dwingen om zich als Joden te gedragen. Petrus respecteerde eerst duidelijk niet de wet van Mozes die stelde dat een Jood zich niet mocht voegen bij een niet Jood. Hij volgde de wet ook niet met betrekking tot het onderscheiden van reine en onreine dingen.

De kracht van iemands voorbeeld wordt zeer duidelijk uit dit voorbeeld. Er is altijd wel iemand die naar je kijkt. Petrus’ voorbeeld laat ook zien hoe gevaarlijk het is om navolgers van mensen te zijn. Zou Barnabas zich kunnen rechtvaardigen bij God door te zeggen ‘ik heb Petrus gevolg, dus dan zal het wel goed zijn’? Hadden Barnabas, Petrus en de andere Joden die huichelden niet Gods woord moeten navolgen in deze? Petrus’ huichelarij is niet te verwarren met Paulus’ gedrag in 1 Korintiërs 9:19-22. Paulus zegt daar dat hij een Jood probeerde te zijn voor de Joden om hen tot Christus te brengen. Petrus’ opzet was helemaal niet om deze Joodse christenen tot inkeer te brengen, maar hij vreesde hen en wilde hen plezieren in hun zoektocht om de wet van Mozes op te leggen aan de heidenen.

Conclusie

Paulus vervolging kwam van overal, maar vooral van de Joden. Daarom stelt Paulus terecht de vraag aan de Galaten “Wat mij echter betreft, broeders, indien ik nog de besnijdenis predik, waarom word ik dan nog vervolgd? Dan is immers het aanstotelijke van het kruis van kracht beroofd” Galaten 5:11. Als Paulus de wet en de besnijdenis nog predikte, waarom zouden de Joden dan nog aanstoot aan hem nemen. Het juist omdat hij de wet en de besnijdenis niet meer predikt, maar het evangelie van Jezus, dat hij vervolging kende. Daarom dat hij de Galaten doet inzien dat ze de hypocriete voorbeelden, noch de overtuigende woorden van dwaalleraren niet moeten navolgen. Hij zegt de Galaten “Opdat wij waarlijk vrij zouden zijn, heeft Christus ons vrijgemaakt. Houdt dus stand en laat u niet weder een slavenjuk opleggen. Zie, ik, Paulus, zeg u: indien gij u laat besnijden, zal Christus u geen nut doen. Nogmaals betuig ik aan ieder, die zich laat besnijden, dat hij verplicht is de gehele wet na te komen. Gij zijt los van Christus, als gij door de wet gerechtigheid verwacht; buiten de genade staat gij. Wij immers verwachten door de Geest uit het geloof de gerechtigheid, waarop wij hopen. Want in Christus Jezus vermag noch besnijdenis iets, noch onbesneden zijn, maar geloof, door liefde werkende. Gij liept goed. Wie is u in de weg gekomen, dat gij aan de waarheid niet meer gehoorzaamt? Die overreding kwam niet van Hem, die u roept” Galaten 5:1-8. Door te luisteren naar de valse woorden om de wet van Mozes na te volgen, zouden zij zichzelf buiten de genade van God plaatsen! Door dit te doen gehoorzaamden zij niet meer aan de waarheid. Het was niet God die hen dat had gezegd!

Welke littekens dragen wij op ons lichaam om Jezus’ Naam? Of zijn wij gevangen door de huichelarij uit vrees van wat mensen over ons zouden zeggen? In Openbaringen worden we ook een beeld gegeven van satan die de zijnen kenmerkt door het teken van het beest (Openbaringen 13:15-16) en Gods volk die de naam van de Vader op hun voorhoofden hebben geschreven (Openbaringen 14:1). Tot welke groep behoren wij? “Want besneden zijn of niet besneden zijn betekent niets, maar of men een nieuwe schepping is. En allen, die zich naar die regel zullen richten, vrede en barmhartigheid kome over hen, en ook over het Israel Gods” Galaten 6:15-16.