Allen hadden deel aan de geestelijk zegen

“Want ik stel er prijs op, broeders, dat gij weet, dat onze vaderen allen onder de wolk waren, allen door de zee heengingen, allen zich in Mozes lieten dopen in de wolk en in de zee, allen hetzelfde geestelijke voedsel aten, en allen dezelfde geestelijke drank dronken, want zij dronken uit een geestelijke rots, welke met hen medeging, en die rots was de Christus” 1 Korintiërs 10:1-4.

Paulus wil de Korintiërs verduidelijken wat hij hen probeert te zeggen. Hij gebruikt daarvoor het voorbeeld van het volk van Israel toen zij door de woestijn trokken nadat God hen uit Egypte had bevrijd. Het kernwoord in de eerste 5 verzen van dit hoofdstuk is ‘allen’.  Paulus wilde dat de Korintiërs inzagen dat de vaderen van de Joden ALLEN onder de wolk waren (Exodus 13:21-22), ALLEN door de zee gingen (Exodus 14:22-29), ALLEN zich in Mozes lieten dopen in de wolk en in de zee, ALLEN hetzelfde geestelijke voedsel aten (Exodus 16:15,35), ALLEN dezelfde geestelijk drank dronken (Exodus 17:6 in het begin van de 40 jaar, Numeri 20:11 op het einde van de 40 jaar), want zij dronken uit een geestelijke rots die met hen meeging. En die rots was de Christus.

Ze waren allemaal behouden van de slavernij van Egypte. God had hen bevrijd. Ze waren gedoopt in de zee en in de wolk die hen leidde. Ze genoten geestelijk voedsel. Christus was de rots die met het volk was. In al die zegeningen moesten de Korintiërs het beeld van Christus zien. Hoe Christus de mens reinigt in de waterdoop en dan het geestelijk voedsel voorziet voor de wedergeborene.

En toch heeft God in het merendeel van hen geen welgevallen gehad

“En toch heeft God in het merendeel van hen geen welgevallen gehad, want zij werden neergeveld in de woestijn. Deze gebeurtenissen zijn ons ten voorbeeld geschied, opdat wij geen lust tot het kwade zouden hebben, zoals zij die hadden” 1 Korintiërs 10:5-6

Hoewel HEEL Israel was gedoopt en geestelijk voedsel kreeg van God, heeft God toch in het merendeel van hen geen plezier gehad. De woestijn was bezaaid met hun lijken (Numeri 14:29-30; Hebreeën 3:17-19; Judas 5). Dat moet een voorbeeld zijn voor de nieuwtestamentische christenen. Want de reden dat hun lijken in de woestijn lagen, was omdat ze een lust hadden om het kwade te doen. Hun voorbeeld moet ons dus waarschuwen om niet dezelfde fouten als hun te maken.

Paulus had de Korintiërs nog maar pas gewaarschuwd dat ze een gevaar betekenden voor het geestelijke welzijn van hun broeders (zie hoofdstuk 8 en 9). Nu evenwel waarschuwt hij de Korintiërs dat ze moeten beseffen dat hun eigen geestelijke welzijn op het spel staat. Het lezen van de oudtestamentische geschriften is zeer nuttig en noodzakelijk, zodat wij kunnen leren van de voorbeelden vanouds.  Hoe is het zover kunnen komen met de Israelieten?

“Wordt ook geen afgodendienaars zoals sommigen van hen, gelijk geschreven staat: Het volk zette zich neder om te eten en te drinken, en zij stonden op om te dansen. En laten wij geen hoererij plegen, zoals sommigen van hen deden, en er vielen op een dag drieentwintigduizend. En laten wij de Here niet verzoeken, zoals sommigen van hen deden, en zij kwamen om door de slangen. En mort niet, zoals sommigen van hen deden, en zij kwamen om door de verderfengel” 1 Korintiërs 10-7-10.

Paulus waarschuwt de Korintiërs om geen afgodendienaars te worden zoals sommige Israelieten toen zij zich neerzetten om te eten en te drinken en opstonden om te dansen (zich vermaken met zingen en dansen, spelen als een kind). Dit is wat de Korintiërs deden in de afgodentempels (zie 1 Korintiërs 8). Het volk Israel was hen voorgegaan toen Mozes uitbleef op de berg. Ze maakten zich een gouden kalf, aten en vierden feest (Exodus 32). Paulus waarschuwt de Korintiërs ook om geen hoererij te plegen zoals sommige Israelieten deden. De Moabieten nodigden de Israelieten uit om slachtoffers te komen brengen aan hun goden. Zij gingen op het verzoek in en bogen zich voor die goden neer. Ook pleegde Israel toen ontucht met de Moabitische dochters die hen daar verleidden. Op één dag vielen er drieëntwintigduizen (Numeri 25). Deze dingen gebeurden ook in de afgodentempels die er in Korinthe waren. Paulus waarschuwt de Korintiërs dat ze niet mogen klagen zoals sommige Israelieten deden uit onvrede en ongeduld. God stuurde vurige slangen onder het volk (Numeri 21) en op een ander moment een verderfengel (Numeri 16).

Dit is Israel overkomen toe een voorbeeld voor ons

“Dit is hun overkomen tot een voorbeeld voor ons en het is opgetekend ter waarschuwing voor ons, over wie het einde der eeuwen gekomen is. Daarom, wie meent te staan, zie toe, dat hij niet valle. Gij hebt geen bovenmenselijke verzoeking te doorstaan. En God is getrouw, die niet zal gedogen, dat gij boven vermogen verzocht wordt, want Hij zal met de verzoeking ook voor de uitkomst zorgen, zodat gij ertegen bestand zijt” 1 Korintiërs 10:11-13.

Paulus herhaalt dat deze dingen over hen zijn gekomen als een voorbeeld voor ons. Het is geschreven als een waarschuwing voor ons over wie het einde van de eeuwen gekomen is. Het tijdperk van Christus is de laatste kans voor de mens. In Christus zal alles tot een einde worden gebracht. Wie dus denkt te staan, zoals de Korintiërs van zichzelf dachten, moet  goed opletten dat hij niet valt. De verzoeking waarmee het kwade probeert te misleiden, is niet bovenmenselijk. Het is niet onmogelijk om eraan te weerstaan. Want God is trouw, Hij zal niet toelaten dat een mens boven zijn vermogen wordt verzocht. Met de verzoeking die komt, zal God ook voor de uitkomst zorgen zodat de mens Gods ertegen bestand is. Als ik dus de verzoeking niet kan weerstaan, dan is het niet omdat het niet mogelijk zou zijn, maar omdat ik ervoor kies om toe te geven aan de verzoeking.

We leven in een maatschappij waar eigen verantwoordelijkheid niet meer juist wordt geleerd en toegepast. Zonde is geen zonde meer, maar een ziekte of een emotionele onstabiliteit waar geen geestelijke hulp (van God) kan helpen. Dat is de gangbare gedachte van een maatschappij die God heeft weggeduwd. Maar als die gedachte zou kloppen, dan betekent dat ook dat er geen hoop is voor die mensen. Als mensen die leugen geloven dan worden ze beroofd van de hoop op berouw, bekering en vergeving. Zondaren zijn geen slachtoffers maar daders. God geeft een uitweg zodat een zondaar zich kan bekeren en de zonde kan weerstaan.

Ontvlucht daarom de afgoderij

“Daarom dan, mijn geliefden, ontvlucht de afgoderij! Ik spreek immers tot verstandige mensen; beoordeelt dan zelf, wat ik zeg. Is niet de beker der dankzegging, waarover wij de dankzegging uitspreken, een gemeenschap met het bloed van Christus? Is niet het brood, dat wij breken, een gemeenschap met het lichaam van Christus? Omdat het een brood is, zijn wij, hoe velen ook, een lichaam; wij hebben immers allen deel aan het ene brood. Ziet, hoe het gaat bij het Israel naar het vlees: hebben niet zij, die de offers eten, gemeenschap met het altaar?” 1 Korintiërs 10:14-18.

Vlucht weg van afgoderij! Ga er niet in mee om te kijken hoe ver je kan gaan. Het is een gevaar waar je van moet wegvluchten. Paulus doet beroep op hun wijsheid. Op hun vermogen om na te denken over deze dingen. Hij stelt hen daarom zeven vragen zodat ze kunnen beseffen wat ze eigenlijk deden door te gaan aanliggen in een afgodentempel. Dit doet hij aan de hand van de tafel des Heren waar de christenen wekelijks deel aan hebben.
1. Is niet de beker van de dankzegging een gemeenschap met het bloed van Christus?
2. Is niet het brood dat we breken een gemeenschap met het lichaam van Christus?
Deelnemen aan de tafel des Heren (het avondmaal), dan zijn we verenigd met Christus. Het is een verbinding en intimiteit met het bloed en het lichaam van Christus. Maar niet alleen met Christus, ook met de medechristenen. Want omdat het één brood is, zijn zij die er aan deelnemen, één lichaam omdat allen deel hebben aan het ene brood.
3. Hebben de Israelieten die offers eten geen gemeenschap met het altaar?
Ook bij de Joden was het zo. Zij die aten van het offervlees hadden deel aan de aanbidding (Leviticus 8, Deuteronomium 12).