Gemeente van Christus
Ja, indien de leiding in de gemeente met het Nieuwe Testament overeenstemt
Christus is het Hoofd van
zijn gemeente (Efeziërs 5:23). Om de gemeente van het Nieuwe
Testament te zijn, moeten wij door Christus geleid worden. “Maar
dan groeien wij, ons aan de waarheid houdende, in liefde in elk
opzicht naar Hem toe, die het hoofd is, Christus. En aan Hem
ontleent het gehele lichaam als een welsluitend geheel en
bijeengehouden door de dienst van al zijn geledingen naar de kracht,
die elk lid op zijn wijze oefent, deze groei des lichaams, om
zichzelf op te bouwen in de liefde” (Efeziërs 4:15, 16).
Het hoofd bestuurt het lichaam. Het is niet voldoende
Christus als boegbeeld te hebben, Hij moet kapitein zijn, Hij moet
echt ons Hoofd zijn. Wij moeten ons aan zijn gezag onderwerpen. Wij
kunnen de gemeente van het Nieuwe Testament zijn indien onze
gemeente door Christus wordt bestuurd.
Wij moeten door de ene Herder geleid worden. Doelende op de
heidenen zei Jezus, “Nog andere schapen
heb Ik, die niet van deze stal zijn; ook die moet Ik leiden en zij
zullen naar mijn stem horen en het zal worden één kudde, één herder”
(Johannes 10:16). “Mijn schapen horen
naar mijn stem en Ik ken ze en zij volgen Mij” (Johannes
10:27).
Om een gemeente van het Nieuwe Testament te zijn, moeten wij
Christus volgen en zijn stem gehoorzamen. “Wie
door de deur binnenkomt, is de herder der schapen. Voor hem doet de
deurwachter open en de schapen horen naar zijn stem en hij roept
zijn eigen schapen bij name en voert ze naar buiten. Wanneer hij
zijn eigen schapen alle naar buiten gebracht heeft, gaat hij voor ze
uit en de schapen volgen hem, omdat zij zijn stem kennen; maar een
vreemde zullen zij voorzeker niet volgen, doch zij zullen van hem
weglopen, omdat zij de stem der vreemden niet kennen”
(Johannes 10:2 t/m 5).
Kunnen wij de gemeente van het Nieuwe Testament zijn? Ja,
indien Christus ons Hoofd is, indien Hij de Herder is die wij
volgen, indien wij weigeren ‘vreemden’ te volgen.
Christus leidt ons via Zijn apostelen en profeten die in de
eerste eeuw door de Heilige Geest geïnspireerd werden om het nieuwe
verbond te boek te stellen. Paulus legt dit uit aan het einde van
zijn brief aan de Romeinen. “Hem nu, die
bij machte is u te versterken – naar mijn evangelie en de prediking
van Jezus Christus, naar de openbaring van het geheimenis,
eeuwenlang verzwegen, maar thans geopenbaard en door profetische
schriften volgens bevel van de eeuwige God tot bewerking van
gehoorzaamheid des geloofs bekendgemaakt onder alle volken”
(Romeinen 16:25, 26). God heeft de apostelen bevolen het evangelie
aan alle volken door profetische schriften bekend te maken.
Voor Hij stierf, vertelde Jezus Zijn apostelen: “Wie
naar u hoort, hoort naar Mij; en wie u verwerpt, verwerpt Mij; en
wie Mij verwerpt, verwerpt Hem, die Mij gezonden heeft”
(Lucas 10:16).
De apostelen en profeten in de eerste eeuw, samen met
Christus, zijn het fundament van de gemeente van het nieuwe verbond,
“gebouwd op het fundament van de
apostelen en profeten, terwijl Christus Jezus zelf de hoeksteen is”
(Efeziërs 2:20). Een fundament wordt slechts eenmaal gelegd. Onze
apostelen en profeten vandaag zijn de apostelen en profeten van de
gemeente in de eerste eeuw (Openbaring 21:14). Nu strijden wij tot
het uiterste “voor het geloof, dat
eenmaal de heiligen overgeleverd is” (Judas 3), wij blijven “volharden
bij het onderwijs der apostelen” (Handelingen 2:42).
Wij kunnen de gemeente van het Nieuwe Testament zijn indien
wij door Christus geleid worden. Hij leidt ons door Zijn apostelen
en profeten die geïnspireerd werden om het nieuwe verbond op schrift
te stellen.
Voor de opbouw heeft Christus ook evangelisten, oudsten,
leraars en diakenen gegeven om de gemeente te stichten en te dienen.
“En Hij heeft zowel apostelen als
profeten gegeven, zowel evangelisten als herders en leraars, om de
heiligen toe te rusten tot dienstbetoon, tot opbouw van het lichaam
van Christus” (Efeziërs 4:11, 12). De Filippenzenbrief werd
gericht “aan al de heiligen in Christus
Jezus, die te Filippi zijn, tezamen met hun opzieners en diakenen”
(Filippenzen 1:1).
Onbijbelse leiding is één van de duidelijkste kenmerken van
vervalste kerken. Zij hebben ambten en leidende posities die nergens
in het Nieuwe Testament te vinden zijn. Om de gemeente van het
Nieuwe Testament te zijn, mogen wij uitsluitend leiders hebben die
in het Nieuwe Testament aangewezen zijn en die de kwalificaties van
het Nieuwe Testament bezitten.
De uitvoerende leiding onder het nieuwe verbond zetelt in de
plaatselijke gemeente. Centrale leiding wordt door Christus vanuit
de hemel verschaft. De volgende leidingsniveau is de plaatselijke
gemeente. Regionale, nationale of internationale vormen van leiding
zijn vreemd voor het Nieuwe Testament. Alle gemeenten die aan
dergelijke vormen van leiding deelnemen, zijn geen gemeenten van het
nieuwe verbond, maar zijn in opstand tegen de leiding van Christus.
Wij hebben oudsten
Volgens het Nieuwe Testament worden plaatselijke gemeenten
door een groep oudere mannen geleid, die ‘oudsten’ worden genoemd
(Grieks: PRESBUTEROS). Zij worden ook ‘herders’ genoemd (Grieks:
POIMEEN - Hier komt ook het woord pastoor of pastor vandaan) en
‘opzieners’ (Grieks: EPISKOPOS - Hier
komt ook het woord bisschop vandaan). Een zorgvuldige
vergelijking van de verschillende teksten toont aan dat deze
allemaal benamingen zijn voor dezelfde groep leiders in de
plaatselijke gemeente (vergelijk Titus 1:5 en 7; Handelingen 20:17,
28; 1 Petrus 5:1, 2, 4). Deze mannen moeten aan strenge
kwalificaties voldoen. Aan Titus schreef Paulus: “Ik
heb u op Kreta achtergelaten met de bedoeling, dat gij in orde zoudt
brengen hetgeen nog verbetering behoefde, en dat gij, zoals ik u
opdroeg, in alle steden als oudsten zoudt aanstellen mannen, die
onberispelijk zijn, één vrouw hebben, die gelovige kinderen hebben,
die niet in opspraak zijn wegens losbandigheid of van geen tucht
willen weten. Want een opziener moet onberispelijk zijn als een
beheerder van het huis Gods, niet aanmatigend, niet driftig, niet
aan de wijn verslaafd, niet opvliegend, niet op oneerlijke winst
uit, maar gastvrij, met liefde voor wat goed is, bezadigd,
rechtvaardig, vroom, ingetogen, zich houdende aan het betrouwbare
woord naar de leer, zodat hij ook in staat is te vermanen op grond
van de gezonde leer en de tegensprekers te weerleggen” (Titus
1:5-9; zie ook 1 Timoteüs 3:2-7). De taak van de oudsten is “voor
de gemeente Gods [te] zorgen” (1 Timoteüs 3:5); “de gemeente Gods te weiden”
(Handelingen 20:28); “de kudde Gods, die
bij u is” te hoeden (1 Petrus 5:2).
Nieuwe en kleine gemeenten, zonder mannen die de
kwalificaties voor oudsten bezitten, worden door de mannen van de
gemeente geleid (Handelingen 15:1-3; 1 Timoteüs 2:12).
In de meeste valse kerken fungeert één persoon als hoofd van
de plaatselijke gemeente, of is er een andere onbijbelse vorm van
leiding.
Wij kunnen de gemeente van het Nieuwe Testament zijn indien
onze oudsten worden aangesteld en dienen in overeenstemming met het
Nieuwe Testament.
Wij hebben diakenen
Diakenen zijn dienaars in de plaatselijke gemeente onder
leiding van de oudsten. Dit woord betekent gewoon ‘dienaar’. In de
gemeente te Jeruzalem werden zeven mannen aangesteld om voor het
dagelijkse hulpbetoon aan behoeftige weduwen te zorgen (Handelingen
6:1 t/m 4). Aangestelde dienaars moeten ook specifieke kwalificaties
bezitten: “Evenzo moeten de diakenen
waardig zijn, niet met twee tongen sprekende, niet verzot op veel
wijn, niet op winstbejag uit, maar het geheimenis des geloofs
bewarend in een rein geweten. Laten ook dezen eerst op de proef
gesteld worden, om daarna, als zij onberispelijk blijken, hun dienst
te vervullen. ... Diakenen moeten mannen van één vrouw zijn, hun
kinderen en hun eigen huis goed bestieren. Want zij, die hun dienst
goed hebben vervuld, verwerven zich een ereplaats en veel
vrijmoedigheid om te spreken door het geloof in Christus Jezus”
(1 Timoteüs 3:8-10, 12, 13).
De vrouwen van oudsten en diakenen moeten ook kwalificaties
bezitten: “Evenzo moeten hun vrouwen
zijn: waardig, geen kwaadspreeksters, nuchter, betrouwbaar in alles”
(1 Timoteüs 3:11).
Om de gemeente van het Nieuwe Testament te zijn, moeten de
dienaars in de plaatselijke gemeente aangesteld worden en dienen
volgens het Nieuwe Testament.
Wij hebben evangelisten of
predikers
De taak van een evangelist is: “Verkondig
het woord, dring erop aan, gelegen of ongelegen, wederleg, bestraf
en bemoedig met alle lankmoedigheid en onderrichting” (2
Timoteüs 4:2); zij moeten zich “toeleggen
op het voorlezen, het vermanen en het leren” (1 Timoteüs
4:13).
In het Nieuwe Testament duiden de woorden ‘evangelist’ en
‘prediker’ op dezelfde taak. Een ‘evangelist’ is iemand die goed
nieuws predikt. Een ‘prediker’ is iemand die een boodschap in het
openbaar verkondigd.
In het Nieuwe Testament is een prediker niet de leider van
een plaatselijke gemeente. De courante praktijk waar een prediker
een ‘pastor’ wordt genoemd is in strijd met het Nieuwe Testament.
Alleen oudsten zijn ‘pastors’ (herders) in het Nieuwe Testament.
Gemeenten met een “pastoorsysteem” waar een prediker aan het hoofd
van een gemeente staat, zijn geen gemeenten van het Nieuwe
Testament. Dit geldt eveneens voor gemeenten die door een priester
worden geleid, aangezien het nieuwe verbond geen aparte
priesterklasse kent; alle christenen zijn priesters (1 Petrus 2:9).
Het gebruik van kenmerkend kledij en godsdienstige titels zoals
eerwaarde en dominee wordt door Jezus uitdrukkelijk verboden (Lucas
20:46; Matteüs 23:8 t/m 11).
Wij kunnen de gemeente van het Nieuwe Testament zijn indien
onze evangelisten dienen en prediken in overeenstemming met het
Nieuwe Testament.
Wij hebben leraars
Christus heeft ook tot opbouw leraars aan zijn gemeente
gegeven (Efeziërs 4:11). Daar waar ‘prediken’ een openbare
verkondiging is, heeft het woord ‘onderwijzen’ met overdracht van
kennis te maken. Zowel oudsten als predikers moeten onderricht
kunnen geven. Maar een leraar hoeft geen oudste of prediker te zijn.
Leraars zijn heel belangrijk in de gemeente. Om de gemeente van het
Nieuwe Testament te zijn, hebben wij leraars nodig die onderricht in
de leer van Christus geven.
Vrouwen geven onderricht aan vrouwen (Titus 2:3 t/m 5) en aan
kinderen (2 Timothy 2:5; 3:14, 15) maar geven geen onderricht of
leiding aan mannen in de gemeente (1 Timoteüs 2:12).
Kunnen wij de gemeente van het Nieuwe Testament zijn? Ja zeker, indien
onze leiding met het Nieuwe Testament overeenstemt: indien wij door
Christus via de schriften worden geleid, indien onze gemeenten door
oudsten en diakenen met de vereiste kwalificaties worden geleid en
gediend, en indien onze predikers en leraars trouw zijn in het
verkondigen en in het onderwijzen van het Nieuwe Testament van
Christus.
